De boshyacint is een bolgewas met brede gootvormige bladeren en hangende klokvormige bloemen die meestal blauw, soms wit of roze zijn. In Engeland wordt ze blue bell genoemd. De plant is omstreeks de 18e eeuw in ons land ingevoerd om buitenplaatsen op te fleuren. De soort bleek zich niet alleen goed te kunnen handhaven maar zich ook prima te vermeerderen en te verspreiden, en is nu volledig ingeburgerd.

Vindplaats
Boshyacint is een echte bosplant van vochthoudende, kalkarme humeuze grond. De bloemen worden graag door hommels en zweefvliegen bezocht. De plant is op veel plaatsen langs de binnenduinrand en in de landgoedbossen op de oude duinen te vinden. Ze bloeit in april en mei. Haar uitbundige bloei is onovertroffen en kan de hele bosbodem blauw kleuren. Ze groeit vaak met andere voorjaarsbloeiers als sneeuwklokje, winterakoniet, vingerhelmbloem, aronskelken en voorjaarszonnebloemen, soms tussen varens.

Een nieuwe naam
Onderzoek heeft uitgewezen dat de populaties boshyacinten in Nederland feitelijk kruisingen zijn van de wilde en de Spaanse hyacint. Zuivere exemplaren van de oorspronkelijke oudersoorten komen in ons land echter niet of nauwelijks meer voor. Daarom wordt de boshyacint sinds kort basterdhyacint genoemd.